Unitone Vector/Getty-afbeeldingen
Het was een mooie, frisse winterochtend en daar zat ik dan, zittend op de vloer van mijn badkamer gedrapeerd over het toilet, afwisselend bezig met het aanpakken van een vreselijke kater en de angst die ik voelde, terwijl ik me probeerde te herinneren hoeveel schaamte ik de avond ervoor had bereikt . Het was op dit moment dat ik besloot dat het misschien tijd was om mijn relatie met alcohol opnieuw te beoordelen. Vier jaar later kan ik eerlijk zeggen dat het een van de beste beslissingen van mijn leven was.
Zoals velen was ik geen onbekende in Dry January of andere 'detox'-reizen. Maar in die tijd, toen ik me onthield van alcohol, was het altijd met de nadruk op 'gifstoffen uit mijn systeem spoelen' of 'resetten voor het nieuwe jaar' of een andere Instagram-wellnesstheorie. Ik had nooit echt moeite gedaan om erover na te denken Waarom het was dat ik in de eerste plaats dronk, of hoe ik me voelde over drinken in het algemeen. Ik deed het omdat dat is wat iedereen deed. Mijn geboorteplaats had een behoorlijk zware drinkcultuur, en hoewel mijn familie nooit echt sterke drank dronk, was er altijd wijn beschikbaar en moest er in grote hoeveelheden van worden genoten. Naar de universiteit gaan benadrukte alleen maar het idee dat dit was wat van iedereen werd verwacht. De norm. En dus merkte ik dat ik elk weekend dronk en betrouwbaar een glas wijn dronk bij het avondeten (en misschien ook ervoor en erna) zonder veel na te denken. Natuurlijk, de katers waren niet leuk, en ik merkte steeds meer dat ik vreselijke angst voelde de dag na een nacht drinken, maar binnen 24 uur gingen beide voorbij en probeerde ik die gevoelens actief te vergeten, waardoor ik het proces herhaalde steeds opnieuw.
Maar er was iets anders aan die laatste kater die uiteindelijk het patroon doorbrak. In plaats van te proberen mijn angst en schaamte opzij te schuiven, besloot ik er echt in te gaan zitten, erover na te denken en het frontaal aan te pakken. Voor mij betekende dat dat ik besloot om een tijdje volledig nuchter te zijn, terwijl ik nadacht over jarenlange drinkgewoonten. Ik stelde mezelf geen specifiek tijdsbestek vast, zoals 30 dagen of twee weken, maar besloot in plaats daarvan in te houden totdat ik het gevoel had dat ik echt begreep wat er van binnen gebeurde wanneer ik naar een drankje reikte.
Wat ik uiteindelijk besefte, was dat de enige reden dat ik dronk zoals ik deed, was vanwege de sociale verwachtingen die me werden opgelegd - ik dronk omdat dat is wat studenten doen op feestjes, omdat dat is wat mensen doen op dates, omdat dat is wat gezinnen doen in de vakantie. Ik wist niet of ik voor altijd helemaal wilde stoppen met drinken, maar voorlopig was ik veel gelukkiger nuchter te zijn.
Niet drinken is een zeer persoonlijke keuze die een zeer persoonlijke impact op mij heeft gehad. Maar omdat drinken zo'n sociale bezigheid is, duurde het even voordat sociale bijeenkomsten normaal aanvoelden. Gesprekken over het onderwerp waren bijna uniform ongemakkelijk. Wat ik echt wilde toen ik voor het eerst nuchter werd, was met anderen kunnen praten om te proberen dingen op te lossen, maar vrijwel geen van de mensen die ik vertelde, wist hoe ze erover moesten praten. Collega's wilden weten of het nog steeds oké was dat ze bij mij in de buurt dronken op werkevenementen (ja, ga ervoor) en familieleden wilden weten of ik zwanger was (een opwindend voorstel voor hen) of misschien worstelde (alcoholisme komt voor in de familie), maar niemand wist echt hoe die opties aan de orde moesten komen of dat het überhaupt oké was om ernaar te vragen. Ik herinner me een familielid, die zelf nauwelijks drinkt, met een bezorgde blik op hun gezicht vroeg waarom ik niet dronk, en leek opgelucht dat het niets te maken had met een soort van 'morele hoogstaande' geheelonthouder-mentaliteit.
Drinkgewoonten zijn op de een of andere manier heel intiem om te bespreken, en de reacties leken in twee kampen te vallen: degenen die zich afvroegen of er een medische reden was voor mijn nuchterheid en degenen die zich beoordeeld of op de een of andere manier persoonlijk aangevallen voelden door mijn keuzes. Maar ongeacht de onhandigheid van anderen, door nuchter te zijn, voelde ik me zoveel meer in contact met mezelf, wat eerlijk gezegd een nog mooier gevolg was van niet drinken dan het ontbreken van katers of angst.
Sinds die ochtend merkte ik dat ik gedrapeerd was in wc-papier, ik heb afgewisseld tussen periodes van niet drinken en drinken, afhankelijk van wat ik op dat moment het beste vind dienen. Inademen met intentie, laten we zeggen. Ik zal niet dronken worden alleen omdat het nieuwjaar is of omdat ik op een vrijgezellenweekend ben. Als ik ga drinken, is dat omdat ik wil genieten van een bijzonder raar klinkende cocktail of omdat deze toch al heerlijke kaas nog beter zou smaken in combinatie met een glas wijn.
Zoals elke relatie heeft de mijne met alcohol zijn ups en downs. Soms staan we op goede voet, andere niet zo veel. Het belangrijkste is dat ik blijf inchecken, blijf duiken in de intentie achter waarom en wanneer ik drink. Want dat is wat het verschil blijft maken.
VERWANT
