Onthoud die film van Sarah Jessica Parker Lancering mislukt ? Het is een romantische komedie over een 30-jarige man, Matthew McConaughey, die nog steeds bij zijn ouders woont. Daar is niets te geks aan…maar we komen er al snel achter dat noch hij, noch zijn ouders hem ooit echt het nest willen zien verlaten. Dit is het mogelijk maken van een volwassen kind. En hoewel het voor ouders normaal is om hun kinderen op elke leeftijd te willen helpen, kan hun helpende hand soms veranderen in faciliterend, vooral wanneer hun kind een 30-jarige is die met Sarah Jessica Parker uitgaat.
Maar het inschakelen van uw volwassen kinderen is niet altijd zo duidelijk. Hoe weet je of dit voor jou geldt? Hier helpen we de tekenen te doorbreken dat u uw volwassen kind in staat stelt en delen we ook handige tips over hoe u kunt stoppen.
Vanuit een technisch perspectief vindt activering plaats wanneer een ouder een natuurlijk voorkomend negatief gevolg uit het leven van een volwassen kind verwijdert en het kind niet leert van de ervaring, legt uit Dr. Lara Friedrich , een gediplomeerd psycholoog die met gezinnen werkt. Anders gezegd, het is wanneer een ouder en kind vast komen te zitten in een cyclus die beiden afhankelijk van de ander houdt op een manier die het volwassen kind niet toelaat om fouten te maken en te groeien.
Een deel van de reden dat dit kan gebeuren, is omdat de ouder niet wil dat hun kind opgroeit en ze als het ware in het stof laat liggen. Soms maken ouders het mogelijk zonder zich ervan bewust te zijn wanneer ze bang zijn om een kind te laten scheiden tot een volwaardige volwassene. Wanneer die scheiding te pijnlijk is, zullen ouders nutteloze stappen ondernemen om het kind dichtbij te houden, zelfs als het de persoonlijke groei van het kind belemmert, zegt dr. Friedrich. Als u bijvoorbeeld de begeleidende brief van uw kind voor hen schrijft elke keer dat uw kind angstig wordt, zorgt ervoor dat ze u nodig hebben, wat goed kan voelen. Maar het weerhoudt het kind ervan om op eigen kracht naar buiten te treden en leert hen dat ze hun doelen alleen met jouw hulp kunnen bereiken.
Dus in plaats van te leren hoe het een functionerende, onafhankelijke volwassene kan worden, krijgt uw kind een gevoel van recht, aangeleerde hulpeloosheid en gebrek aan respect.
Ze zullen van andere mensen in hun leven dezelfde stimulerende behandeling verwachten en alleen relaties aangaan waarin ze egoïstisch en het middelpunt van de aandacht kunnen zijn, zegt Dr. Racine Henry, een huwelijks- en gezinstherapeut gevestigd in New York en de oprichter van Sankofa Huwelijks- en Gezinstherapie. Het inschakelen vereist ook niet dat uw kind u respecteert of rekening houdt met uw gevoelens. Dit kan uw vermogen om onafhankelijk te zijn en uw leven te leiden op uw voorwaarden beperken, omdat u constant beschikbaar en verantwoordelijk moet zijn voor een andere volwassene.
Van alledaagse taken zoals de was doen en schoonmaken voor je volwassen kind tot grotere problemen zoals excuses verzinnen voor hun drugsverslaving en criminele activiteiten, empowerment kan op verschillende manieren opduiken.
Hier zijn enkele tekenen dat u uw volwassen kind in staat stelt:
1. U neemt alle beslissingen voor uw volwassen kind.
Je kind is van jou afhankelijk om beslissingen voor en met hem te nemen over alles, zegt dr. Henry. Het is één ding om advies te geven, maar als uw volwassen kind op u vertrouwt om te beslissen over banen, vrienden, romantische partners, enz., zijn ze op een ongezonde manier codependent.
2. Je volwassen kind respecteert je niet.
Ze tonen geen respect voor je en nemen geen grenzen in acht die je stelt. Als u zegt: 'bel me niet na 22.00 uur. of ik sta niet toe dat je langer bij me woont' en ze blijven deze dingen doen, zou je dit gedrag mogelijk kunnen maken, zegt Dr. Henry.
3. Uw volwassen kind kan 'nee' niet accepteren.
Als uw kind een extreem negatieve en viscerale reactie heeft wanneer u nee zegt tegen hun verzoeken, zegt Dr. Henry dat dit een teken is dat u negatief gedrag mogelijk maakt.
4. Je betaalt altijd voor alles.
Als uw volwassen kind bij u woont en niet bijdraagt aan de huishoudelijke uitgaven en/of u hun rekeningen betaalt, ontwikkelt u een slechte gewoonte.
5. U 'baby' uw volwassen kind.
U hoeft uw volwassen kind geen dingen te leren die ze al zouden moeten weten, zoals wassen.
6. Je voelt je overweldigd, misbruikt en opgebrand.
Het is schadelijk voor de ouders omdat het inbreuk kan maken op hun tijd, geld, energie en vrijheid, en het houdt hen betrokken bij het leven van het kind op een manier die niet langer productief is, legt Dr. Friedrich uit.
Als u denkt dat u uw kind mogelijk inschakelt, volgen hier enkele stappen die u kunt nemen om te stoppen:
1. Stel grenzen.
Grenzen zijn de sleutel om uw volwassen kind te helpen onafhankelijker te zijn, zegt dr. Henry. Je kunt natuurlijk hulp bieden en er zijn om ze te redden in geval van nood, maar ze moeten zelf oplossingen proberen. U kunt beginnen door na te denken over welke grenzen u zich prettig voelt. Dit kan van toepassing zijn op ruimte, tijd, geld, beschikbaarheid, etc., dan kunt u besluiten om ofwel met uw kind in gesprek te gaan over deze limieten of u kunt zo snel mogelijk beginnen met het handhaven van deze limieten. De sleutel is om consistent te zijn en effectieve grenzen te implementeren. Als uw volwassen kind zich ongemakkelijk voelt en/of niet tevreden is met de grenzen, is dit een teken dat de grenzen effectief zijn.
Dr. Friedrich is het daarmee eens en zegt dat je duidelijk moet worden hoeveel tijd, geld en energie je bereid bent te besteden aan de problemen van je kind. Vertel uw kind deze limiet. Als het kind constant om geld vraagt, zoek dan uit wat werkt en zeg bijvoorbeeld: 'Ik kan je deze maand $ 50 geven om je auto te repareren'. Of 'Ik geef je $____ om dit jaar te helpen met het hebben van geschikte kleding voor het werk.' Als ze cv-hulp nodig hebben, kies dan een tijdslimiet en houd je eraan.
2. Leer om OK te zijn met het zien van uw kind worstelen.
Concentreer je op het vergroten van je eigen tolerantie om getuige te zijn van het worstelen van je kind, zegt dr. Friedrich. Als het te moeilijk is om naar te kijken, of als je merkt dat je er steeds weer in wordt getrokken, praat dan met een therapeut om beter te begrijpen wat er aan de hand is. Samen kun je een plan op maat maken om de cirkel te doorbreken.
3. Zeg dat ze het moeten googlen.
Als je volwassen kinderen je vragen hoe je iets moet doen, stel dan voor dat ze het googlen. Het klinkt misschien hard, maar ze zijn capabel. Ze zullen het uitzoeken, zegt Rebecca Ogle, klinisch maatschappelijk werker en gediplomeerd therapeut die teletherapie beoefent in Illinois. In diezelfde zin zegt ze dat je moet stoppen met dingen voor je kinderen te doen die hun verantwoordelijkheid zijn. Door te stoppen, geeft u ze de kans om: A. Niets te doen en de gevolgen te dragen of B. Doen wat ze moeten doen. De keuze is aan hen.
